Okul çocuğu gibi hissediyorum kendimi pazar akşamları.. Pazartesinin haftanın ilk iş günü olması dolayısıyla stres basıyor..Hani okul için hazırlanılır ya, banyo yapılır, anne çocuğun formasını ütüler, kitaplar defterler çantaya yerleştirilir ve çocuğun aklından da 'keşke yarın okul olmasa' düşünceleri geçer ya, onun gibi..Okul yıllarından beri her şey aynı sadece şekil değiştiriyor..Pazar akşamları yine çantanı hazırlıyorsun, yine banyo yapıyorsun..Benim gibi anne yardımı alamayan tembel tenekeler (!) gidip gömleklerini kuru temizlemecide ütülületiyor :)
Bu kısır döngüyü ne zaman aşacağımı merak ediyorum..Bir uçuş kartı reklamı benim canımı fena halde sıkıyor..Reklamda 'işte hayatınız bu kadarcık yerde geçiyor, gidin dünyanın farklı bir yerinde daha güzel izler bırakın' diyor, reklamı gördükçe içim acıyor...
Haftanın 6 günü çalışan, iki haftalık iznimi bile sadece temmuz ve ağustos aylarında kullanabilen ben, ne zaman nereye güzel izler bırakıcam bilmiyorum...
Sorumlukluk sahibi, çalışkan, başarılı vs..sıfatlarından fena halde sıkıldım.. Ege'nin sularında arınmak istiyorum...
