Yıllık izindeydim ve içimden bilgisayara bakmak bile gelmedi. Dalışa gittim, balıklarla oynadım, akşamları rakı keyfi yaptım, arkadaşlarımla buluştum, dolu dolu güldüm, mutlu oldum ve geri döndüm. Her şey keyifliydi ta ki yine cebimde para kalmadığını ve kredi kartlarımın limitlerini dolduğunu görene kadar...
Ama yapılacak bişi yok bu durumda, hızla metropol insanı halime döndüm. Sabahın köründe işe gitmek için yola çıktım. Normal mesaiden 1,5 saat önce çalışmaya başladım ve büyük olasılıkla geç de çıkacağım. Öteki iznime kadar günler bu şekilde geçecek.
Bazen düşünmeden edemiyorum, her mesleğin zor yanları vardır elbet ama keşke gecesi gündüzü belli olmayan bir iş yerine öğretmenlik vs.. gibi daha saatli bişi seçseydim. Kader işte...
Yok yalan hepsi yalan...İşe adapte olmam, tüm dikkatimi işlerime vermem hepsi kocaman bir yalan. Aklım tamamen farklı yerlerde, bambaşka sularda yüzüyorum. Hiçbir şey umrumda değil hayatımdaki herkesi bir anda silmek ya da kendimi insanlardan soyutlamak istiyorum.
Yıllık izindeydim ve içimden bilgisayara bakmak bile gelmedi. Dalışa gittim, balıklarla oynadım, akşamları rakı keyfi yaptım, arkadaşlarımla buluştum, dolu dolu güldüm, mutlu oldum ve geri döndüm. Her şey keyifliydi ta ki yine cebimde para kalmadığını ve kredi kartlarımın limitlerini dolduğunu görene kadar...
Evet Michael Jackson öldü ama ölürken beni de yanında götürecek diye korktuğumu itiraf etmeliyim.. Ruhsuz olduğumu sanmayın sakın, sadece günlerdir iş gereği Michael'la yatıp Michael'la kalkıyorum, o kadar zorlu bir hafta oldu ki bu, Allah Madonna'ya zeval vermesin demeye başladım :)
